Geschiedenis

Het BEGIN
Op 13 juni 1913 werd ter gelegenheid van ‘Klein Merksem Kermis’ door een paar fervente hondenliefhebbers een eerste demonstratie africhting gegeven. Deze dag werd meteen ook de officiële stichtingsdatum voor de vereniging, die de naam ‘Klub De Politiehond Merksem’ kreeg.
Stichtend voorzitter was Octave Durand, onder wiens impuls de jonge club pijlsnel de hoogte inging. Het succes was deels te danken aan het feit dat Merksem centraal lag voor de boswachters van de grootgrondbezitters en de douaniers uit de grensstreek die met hun honden een waak- en verdedigingsopleiding kwamen volgen.
De WOELIGE OORLOGSJAREN
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden in Merksem honden opgeleid voor het Belgische leger. Er werden met deze “verbindingshonden” (militaire boodschappers) ook demonstraties gegeven. Hierover zijn echter nog weinig geschreven documenten terug te vinden.
In 1924 werd in onze club voor het eerst een internationale, tweedaagse wedstrijd ringsport georganiseerd. Er was 3000 frank aan geldprijzen, wat voor die periode een gigantisch bedrag was. Ter vergelijking : het jaarlijkse lidgeld bedroeg in die periode 10 frank.
1925 was een belangrijk jaar voor de club die toen onder de auspiciën van de B.K.C. (Belgische Kennel Club) het Belgisch Kampioenschap ringsport inrichtte.
Datzelfde jaar moest de vereniging haar terreinen prijsgeven omdat de gemeente op die plaats een nieuw kerkhof wou aanleggen. ‘Klub De Politiehond Merksem’ verhuisde toen naar de terreinen gelegen achter de herberg ‘t Jagerke aan de Bredabaan, waar ze haar onderkomen had tot 1970. In de tweede helft van de jaren twintig behaalde Dhr. O. Durand met z’n hond belangrijke internationale trofeeën in Parijs en in Italië.
In 1930 was ‘Klub De Politiehond Merksem’ één van de uitzonderlijke Belgische africhtingsclubs die reeds meer dan vijftig actieve leden telde.
De crisisjaren die toen volgden hadden echter eveneens hun weerslag op de hondensport.
Dit was een eerste moeilijke periode voor de club. Zeker toen in die tijd de samenwerking in de ringsport tussen de twee grote Belgische kynologische organisaties, de B.K.C. en de K.U.S.H. (Kynologische Unie Sint-Hubertus), definitief werd stopgezet. Onze club tekende verzet aan tegen de beslissing van de B.K.C. maar kon niet verhinderen dat de afscheidingsregel over het hele land werd toegepast.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren, door de moeilijke omstandigheden, praktisch alle activiteiten zoek. De vereniging werd echter niet ontbonden en een handvol mensen bleef stug verderwerken om de vereniging in leven te houden en de africhting niet volledig teloor te laten gaan.
Onmiddellijk na de bevrijding werden onder impuls van Jos Beck de vroegere leden terug bijeengetrommeld en in geen tijd werden de activiteiten van de club terug tot op het vroegere peil omhooggetrokken.
De JAREN ’50 en 60
Tijdens de twee decennia na de oorlog behaalde een flink aantal leden met hun viervoeters uitstekende wedstrijdresultaten op nationaal vlak. In die periode was ‘Klub De Politiehond Merksem’ echter veel bekender omwille van de grote en uitstekende demonstratieploeg. Zij waren in gans het land graag geziene gasten met honden die opmerkelijke demonstraties gehoorzaamheid en durf weggaven : door brandende hoepels springen, op ladders klauteren, over hooggespannen kabels of touwen wandelen, reddingsproeven enz.
Deze demonstraties waren in het pré-televisie tijdperk erg geliefd en een kijkerspubliek dat in de duizenden liep was dan ook geen uitzondering.
1953 was een feestelijk jaar want naar aanleiding van het veertigjarig bestaan mocht de vereniging toen officieel het woord “Koninklijke” aan de naam toevoegen. Vanaf dat ogenblik luidde de naam van de club ‘K.K.D.P.H.M.’ of voluit ‘Koninklijke Klub De Politiehond Merksem’.
De tweede helft van de jaren vijftig was een zwarte periode voor de club, die andermaal op een laag pitje draaide. De maatschappelijk erg snel wijzigende situatie deden de hondensport in het algemeen geen goed en dat was ook het geval in Merksem.
Op 18 augustus 1958 besloot het bestuur van onze club samen met het bestuur van ‘De Trouwe Waker’, die in hetzelfde jaar opgericht was, om de handen in elkaar te slaan en tot samenwerking over te gaan. Door deze fusie kende de ‘K.K.D.P.H.M.’ de volgende jaren een grote opleving. Zo telde de vereniging in 1959 en 1960 meerdere honden in haar rangen die de zware selectiewedstrijden voor het Belgisch Kampioenschap doorstonden en tijdens die kampioenschappen dan ook eremetaal veroverden.
In 1960 viel Merksem voor de tweede maal de eer te beurt om als organisator op te treden van het Kampioenschap van België. Later dat jaar behaalde Dhr. Louis Lauwers, gewezen voorzitter van de vereniging, een eerste en derde plaats op het Europees Kampioenschap Ringsport, respectievelijk met de honden Rikske en Snap.
In 1967 verliet onze vereniging de K.K.U.S.H. (Koninklijke Kynologische Unie Sint-Hubertus) om lid te worden van de N.V.B.K. (Nationale Vereniging voor Belgische Kynologen), die enkele jaren daarvoor waren afgescheurd van de K.K.U.S.H.
De ‘Golden Sixties’ betekende ook voor de hondensport een gouden tijdperk. De toenemende welstand van de mensen zorgde ervoor dat er aardig wat meer huishonden gekocht werden en reeds in die tijd groeide langzaam de behoefte aan een degelijke begeleiding voor de gewone hondenbezitter.
De JAREN ’70
Merksem was één van de eerste clubs die inpikte op deze kentering en in 1970 werden een aantal belangrijke structuurwijzigingen doorgevoerd waarbij het accent steeds meer op de gezelschapshonden ging liggen. Het gehoorzaamheidsprogramma dat daaruit groeide is ook nu nog erg populair.
In 1970, net op het moment dat de vereniging een grote evolutie onderging (het opstarten van de gezelschapshonden), moest de club voor de tweede maal in zijn geschiedenis haar terreinen prijsgeven. Na heel wat inspanningen stelde het toenmalige gemeentebestuur ons de huidige terreinen aan het Fort van Merksem ter beschikking.
Tijdens de jaren ’70 was het succes van de gezelschapshonden echter zeer wisselvallig, ook omdat het zwaartepunt van de vereniging nog steeds bij de ringsport lag.
In 1972 kreeg de club officieel het statuut van V.Z.W.
De JAREN ’80
1980 was een echt dieptepunt wat de gezelschapshonden betrof (de club telde toen 39 leden waaronder slechts 4 gezelschapshonden) en er was dus duidelijk werk aan de winkel. Onder impuls van Emiel Boriau (de toenmalige secretaris) en Wilfried Claes (de huidige voorzitter) en Dhr. François Van Neraux (gewezen voorzitter) werd er de volgende jaren druk werk gemaakt om de bekendheid van de club op te schroeven.
De jaren 80 waren dus jaren die heel wat vernieuwingen en een enorme leden explosie met zich mee brachten ( ‘83 – 109 leden / ‘84 – 130 leden / ‘85 – 198 leden / ‘86 – 249 leden / ‘87 – 309 leden en in 1988 – 350 leden).
1983 was een ontzettend druk jaar. Konlihkijke Hondenschool Merksem, (toen nog ‘Koninklijke Klub De Politiehond Merksem’) vierde zijn 70 jarig bestaan.
Met man en macht werd in het begin van dat jaar begonnen met de verbouwing van het clublokaal. De laatste weken voor de clubdag werd er zelfs tot laat in de avond gewerkt om het lokaal volledig klaar te krijgen.
De clubdag en de viering van het 70 jarig bestaan van de vereniging werden een daverend succes. De reporters van verschillende dagbladen zorgden ervoor dat onze club in het licht werd gesteld door uitgebreide artikels.
Voor de demonstraties op de clubdag zelf, die doorging onder een mooi zonnetje, hadden niet alleen onze eigen leden – uit de verschillende disciplines – hun beste beentje voorgezet maar hadden ook ander clubs hieraan hun medewerking verleend o.a. een demonstratie met jachthonden. ’s Avonds was er een barbecue en er werd tot in de vroege uurtjes gedanst.
In 1983 ging men ook voor het eerst van start met een clubblad. Hiervoor werd een elektrische typemachine (tweedehands) aangekocht en met veel zweten, typen, knippen en plakken, zag het eerste clubbaadje in maart 1983 het daglicht.
Dat jaar werd de vereniging ook voor het eerst opgenomen in de ‘Gouden Gids’.
In 1984 werd de naam van ‘Koninklijke Klub De Politiehond Merksem’ gewijzigd in ‘Koninklijke Hondenschool Merksem vzw’, inspelend op het feit dat de club steeds meer een dienstverlenend karakter had gekregen en ‘politiehond’ insinueerde net het tegenovergestelde.
Dat jaar pakte onze vereniging alweer uit met een primeur voor België : een cross-country jogging doorheen het Fort van Merksem voor hond en baasje. Een idee dat overwaaide uit Frankrijk en dat later uitgroeide tot wat men nu als Canicross kent.
Datzelfde jaar maakte ons land en onze club kennis met een ‘nieuwe’ hondensport : agility.
Agility werd al wel door enkele clubs, met een minimum aan toestellen, als demonstratie gebruikt maar het bleef toch voornamelijk een verlengstuk van de gehoorzaamheidsoefeningen. Onze club heeft een voorname rol gespeeld de evolutie van deze sport, door steeds nieuwe dingen te introduceren en door de bestaande grenzen en nomen te verleggen.
1985 betekende de start van de wedstrijden in de beginjaren van deze nieuwe sport, waren de leden van onze club geduchte deelnemers die op talrijke wedstrijden in binnen- en buitenaldn in de prijzen vielen.
In 1985 werd besloten om de opniew aan te sluiten bij de K.K.U.S.H. De club kreeg nummer 866 toegewezen.
De allereerste voordracht in België over agility, gegeven door de huidige voorzitter, ging in 1986 van start en werd bijgewoond door verschillende prominente figuren in de kynologie.
K.H.S. Merksem blonk uit in deze sport en werd uitgenodigd om te demonstreren op allerlei paardenjumpings (o.a. Jumping Zandhoven, Jumping Sportpaleis, …).
Dat jaar werd het oude, houten afdakje dat voor het clubhuis stond afgebroken en vervangen door een groter en steviger bouwwerk.
De première van de interclub agility te Kortrijk was in 1987. Er waren 50 deelnemers aanwezig, waarvan zes uit onze club. Het bleek meer dan genoeg want zij brachten de overwinning mee terug naar Merksem.
Dat jaar werd er ook voor het eerst een agility-wedstrijd georganiseerd op het Mondio-Tornooi te Doornik. Onze vereniging kreeg de eer om België te vertegenwoordigen tegen Frankrijk, Nederland en Duitsland. De twee eerste plaatsen werden weggekaapt door leden van onze club, nl. Vervoort Emile en Geerts François.
In het begin van 1987 was Mickey, de Duitse Herder van onze huidige schatbewaarder Nemsdael Nadine, de ster in het toneelstuk ‘Nello en Patrasche’. Een oud kinderverhaal (Een hond van Vlaanderen) dat zich afspeelt in Hoboken, en dat blijkbaar buiten onze grenzen meer bekendheid geniet.
Onze allereerste gehoorzaamheidswedstrijd werd ingericht op 18 april 1987. Er namen 72 liefhebbers aan deel, waarvan 11 uit eigen club. Later dat jaar, op 27 juni, werd met onze eerste agilitywedstrijd van start gegaan met 92 deelnemers, in die periode een ontzettend hoog aantal. De deelnemers van onze club lieten weinig prijzen voor de concurrentie over.
Dat jaar start Hondenschool Merksem ook met het geven van info-avonden over het organiseren van agility-wedstrijden en over de manier waarop men de honden deze sport aanleert.
In 1988 gaan een vijftal van onze agility-leden naar Genève om deel te nemen aan een Europese toernooi. De drie eerste plaatsen en het landenklassement worden door drie van onze clubleden weggekaapt.
Hetzelfde werd een jaar later nog eens dunnetjes overgedaan, toen onze vereniging, op de hondententoonstelling van Brabo te Antwerpen, de avant-première van de ‘Royal Canin European Agility Masters’ organiseerde. Op deze finale waren twee van de vier Belgische vertegenwoordigers lid van onze vereniging en België eindigde alweer op de eerste plaats
De JAREN ’90
De volgende Europese finale werd in 1990 te Parijs gelopen en deze keer had onze club twee deelnemers in de Belgische ploeg. Individueel behaalde Jacobs Ronny (de huidige secretaris) de derde plaats en België won opnieuw het landenklassement.
1990 was een top jaar voor onze vereniging. Niet alleen werden er 350 leden ingeschreven, maar werd onze clubdag een overdonderend succes. De avond stond volledig in het teken van Japan. De ganse club werd in een Oosters tintje ondergedompeld, Japanse honden werden aangevoerd – Akita en Shiba Inu, Oosterse gevechtsporten – ikebana en origami – werden gedemonstreerd, bonsai boompjes werden getoond en gesnoeid en Mr.Belgium liet menig vrouwenhartje sneller slaan. Een tent besloeg het ganse terrein voor het lokaal want er hadden 260 leden ingeschreven om deze speciale avond mee te vieren.
In ‘Benidorm’, een TV-reeks op VTM met Johhny Voners en de inmiddels overleden Max Schur, was Bor, de blonde Bouvier van onze pakwerker Walter Verhoeven, te zien. De op dat ogenblik 55 kg. wegende Bouvier kreeg als troetelnaam Snoetje en zorgde er voor dat de twee boezemvrienden Johnny en Max te voet naar het verre Benidorm moesten trekken.
In 1992 zien we Bor in een nieuwe TV-reeks ‘3 mannen onder één dak’. Een succesreeks met Bor in een echte hoofdrol en zelfs een eigen kleedkamer in de VTM-gebouwen.
Eveneens in 1992 werd er besloten om, na 80 jaar, de activiteiten in de Waak- en Verdediging te stoppen. Deze ‘agressieve’ hondensport werd door de maatschappij steeds minder getolereerd en het werven van leden ging alsmaar moeilijker. De discipline, die de club gedurende 80 jaar ononderbroken actief had gehouden, verdween. Ook verschillende mensen verlieten hierdoor de vereniging waarvoor zij zoveel inzet hadden getoond. Eén van deze mensen was Dhr. Louis Lauwers, die over een periode van meer dan 40 jaar (de laatste jaren hiervan oefende hij de functies uit van secretaris en daarna van voorzitter) met vele ups en downs, enorme inspanning voor deze club heeft geleverd.
In 1992 worden twee leden van onze vereniging, Jozef Van Eester en Wilfried Claes, benoemd tot agility keurmeesters, de eersten die zijn opgeklommen uit de liefhebbersrangen.
Op 11 oktober 1992 organiseert K.Hondenschool Merksem het allereerste kampioenschap van België voor agility. Aangezien een overdekte ruimte moest voorzien worden werd er uitgeweken naar een manege te Mollem (nabij Brussel). De keurders waren Mvr. Vanherle M., Mvr. Misselyn M. en Dhr. Geens R. De winnaars waren Emiel Vervoort met Kate (Border Collie) bij de grote honden en Alex Kimps met Black Susan (Sheltie) bij de kleine honden.
In 1993 wordt Gommeren Resi met Misjka (Beagle), kampioen van België bij de kleine honden. Een jaar later, maar toen had Resi onze vereniging al verlaten, zou ze deze prestatie nog verbeteren door glansrijk kampioen van Europa te worden.
Onder invloed van Walter Verhoeven en Patrick Guns wordt in 1994 het Waak- en Verdediging terug opgestart. Na een moeilijke start, met slechts enkele honden, wist deze discipline zich opnieuw een verdiende plaats toe te eigenen in onze vereniging.
In 1998 te Brussel, wordt François Ongena met Prince (Tervuren) kampioen van België in agility 2de graad.
In 1999 gaan enkele werklustige aan de slag en worden er grote renovatiewerken uitgevoerd. De werkzaamheden worden in twee fases opgesplitst. De eerste fase, de achterbouw van het clubhuis, duurt uiteindelijk meer dan een jaar en de kosten lopen behoorlijk op. Om de werkers en de clubkas op adem te laten komen zal enkele jaren gewacht worden vooraleer fase twee te beginnen.
Aangezien de lessen zondags niet altijd kunnen gegarandeerd worden gaat het tijdens de laatste jaren van de 20ste eeuw echter weer minder goed met de gezelschapshonden en het aantal leden daalt zienderogen. Activiteiten worden enkel nog moeizaam georganiseerd mede door het feit dat het nu steeds dezelfde mensen zijn die zich moeten inspannen. De gehoorzaamheidsafdeling is op sterven na dood, wat zich uiteraard ook in de agility laat gevoelen. Het waak– en verdedigingsprogramma daarentegen, nu onder impuls van Vioen Ludo, staat stevig op zijn poten.
Het NIEUWE MILLENIUM
In 2001 werd besloten om de traditionele trainingsdag voor de gehoorzaamheid die de zondag altijd geweest was, te verhuizen naar donderdagavond. Nogal een drastische ingreep, het gevolg bijft echter niet uit, enkele maanden later blijkt er weer groei te bespeuren in het aantal mensen die de trainingen bijwonen.
Het vernieuwd enthousiasme van de instructeurs is hier zeker ook niet vreemd aan.
Zodat we sinds de lente van 2002 terug gehoorzaamheids programma kunnen aanbieden op zondagmorgen – echter niet voor Agility gezien het wedstrijdseizoen dan in volle gang is . Onze club is dus 5 dagen per week actief, met trainingen op respectievelijk woensdag, donderdag, zondag en dinsdag en zaterdag voor de waak– en verdediging.
Met vallen en opstaan verovert onze club ook haar plekje op het internet.
2020 …
In volle corona crisis wordt er door de instructeurs van gehoorzaamheid nagedacht over de nieuwe behoeften van de huidige hondenliefhebbers. Daaruit wordt er vastgesteld dat de moderne huishond niet alleen de klassieke gehoorzaamheid dient te beheersen op de terreinen van de hondenschool maar vooral goed moet functioneren in ons moderne dagelijks leven.
wordt vervolgd …